Productomschrijving
Klinische geschiedenis:
Een 68-jarige vrouw meldde zich met een kleine harde knobbel in de schildklier. Gedurende de volgende zes weken was er een progressieve snelle vergroting van de massa, wat leidde tot laryngeale stridor en oesofageale obstructie, de terminale kenmerken. Er waren geen lymfeklieren vergroot en er was geen splenomegalie.
Aandoening:
Het strottenhoofd, de schildklier, de bovenste luchtpijp en de slokdarm zijn opgenomen in het monster. De vergrote linkerkwab en in mindere mate de rechterkwab van de schildklier, worden vervangen door homogeen bleek tumorweefsel. Uitgestrekt over de laterale rand van de linker kwab is de gemeenschappelijke halsslagader. Let op het interne aspect hoe het strottenhoofd wordt samengedrukt en de slokdarm vrijwel verdwijnt in het grootste deel van de tumor. Het histologische uiterlijk van de tumor was consistent met lymfoblastisch lymfoom van de schildklier. De zeldzaamheid van deze tumor maakt het noodzakelijk om de diagnose van anaplastisch carcinoom van de schildklier en secundaire verspreiding van lymfoom elders uit te sluiten.
Verdere informatie:
Primair lymfoom van de schildklier is zeldzaam, maar moet altijd worden beschouwd als een differentiële diagnose van een schildkliermassa of knobbel. Primaire schildklierlymfomen zijn zeldzaam en zijn meestal van het non-Hodgkin-type. Lymfoblastisch lymfoom is een agressieve vorm van non-Hodgkin-lymfoom (NHL), dat meestal wordt gezien bij kinderen. Momenteel is de enige bekende risicofactor voor het ontwikkelen van primair schildklierlymfoom chronische auto-immuun (Hashimoto's) thyroïditis, met een frequentie van 50%.
Schildklierlymfoom moet worden overwogen bij elke persoon met een snel groter wordend 'struma', aangezien meer dan 90% van de personen met deze ziekte zich op deze manier presenteert. Naarmate het struma groter wordt, kan er compressie zijn van nabijgelegen structuren zoals de luchtpijp, slokdarm en nekvaten (in dit geval de gemeenschappelijke halsslagader). De resulterende symptomen zijn stridor of heesheid, dysfagie en nekpijn. Andere systemische symptomen van lymfoom zijn de zogenaamde B-symptomen, d.w.z. nachtelijk zweten, koorts en gewichtsverlies.
De diagnose kan worden gesteld door een echografie gevolgd door fijne naaldaspiratie of excisiebiopsie. Aangezien schildklierlymfomen niet kunnen worden uitgesloten van Hashimoto's of ander carcinoom, zijn cytologie en immunohistochemische kleuring van het biopsieweefsel vereist om de diagnose te bevestigen.
