Productomschrijving
Klinische presentatie:
Een 60-jarige vrouw meldde zich met een abnormale zwelling in de nek, aanhoudende hoest en slikproblemen. Ze is de afgelopen jaren zwaarder geworden. Ze stierf aan niet-verwante hart- en vaatziekten en het monster werd bij de post-mortem verkregen.
Aandoening:
Het monster, verwijderd bij post-mortem, omvat het strottenhoofd, de luchtpijp en de grote multilobulaire schildklier. De schildklier is sterk vergroot, met name de rechter kwab, die twee grote lobben heeft die zich naar boven en naar beneden uitstrekken over een bereik van 7-8 mm, ruim buiten de normale marges, gezien aan de voorkant. Aan de achterzijde is de slokdarm geopend om de achterste wand van de luchtpijp bloot te leggen. De rechter kwab presenteert zich als groter dan vanuit het anterieure perspectief, en de abnormale groei lijkt voornamelijk de inferieure pool van de rechter kwab te zijn. De oppervlakken vertonen geen grote pigmentveranderingen. Prominente aderen zijn zichtbaar op het oppervlak van de rechter kwab.
Verdere informatie:
Struma wordt meestal eenvoudigweg gedetecteerd als een massa of zwelling in de nek, maar afhankelijk van de grootte en locatie van de groei kan het druksymptomen veroorzaken op de luchtpijp en de slokdarm. Er kunnen ademhalingsmoeilijkheden, dysfagie, hoesten en heesheid zijn. Verlamming van de terugkerende larynxzenuw kan optreden door een uitzettend struma, maar dit is zeldzaam. Symptomen die wijzen op obstructie van de luchtpijp, waaronder hoesten, stridor en kortademigheid, kunnen optreden. Soms ontstaat gevoeligheid en een plotselinge toename van de struma als gevolg van cystische expansie en bloeding in een knobbel.
Oorzaken van struma zijn onder meer auto-immuunziekte (thyreoïditis van Hashimoto, ziekte van Grave), de vorming van een of meer schildklierknobbeltjes en jodiumtekort. Struma treedt op wanneer er een verminderde synthese van schildklierhormoon is als gevolg van biosynthetische defecten en/of jodiumtekort, wat leidt tot een verhoogd thyroïdstimulerend hormoon (TSH). Dit stimuleert de groei van de schildklier als een compensatiemechanisme om de verminderde hormoonsynthese te overwinnen. Verhoogde TSH wordt ook verondersteld bij te dragen aan een vergrote schildklier in de struma vorm van Hashimoto-thyroïditis in combinatie met fibrose secundair aan het auto-immuunproces bij deze aandoening. Bij de ziekte van Grave is het struma voornamelijk het gevolg van stimulatie door het TSH-receptorantilichaam.
