Productomschrijving
Klinische geschiedenis:
Een vrouw die tijdens de lunch een botje had ingeslikt, zakte later op de middag in elkaar en kreeg een zware hematemese. Bij laparotomie was de maag gevuld met vers bloed, maar de oorzaak werd niet geïdentificeerd. Ze stierf een dag later en necropsie onthulde een verbinding tussen aorta en slokdarm. De maag was opgezwollen met bloed en bevatte enkele botfragmenten.
Aandoening:
Het monster is een blokdissectie van de distale luchtpijp (posterolateraal op de rechtermarge), de aortaboog (geopend in het coronale vlak en gezien vanuit het anterieure aspect) en de slokdarm (posterieur en longitudinaal geopend). Het slokdarmslijmvlies is verzweerd en hemorragisch. Een kleine blauwe sonde identificeert een fistel tussen de slokdarm en de achterwand van de thoracale neergaande aorta.
Opmerking:
Hoewel dit scenario een traumatische oorzaak was van een aorto-oesofageale fistel, moet worden opgemerkt dat er niet-traumatische oorzaken zijn. In feite kunnen deze fistels worden veroorzaakt door compressie van de aorta vanuit een aneurysma, gevorderde gastro-intestinale maligniteiten of erosie van een aortatransplantaat in het aangrenzende maagdarmkanaal en kunnen ze overal langs de lengte van de aorta voorkomen.
Aorto-enterische fistels zijn levensbedreigend. De meest voorkomende presentatie is gastro-intestinale bloeding en kan zich voordoen als een kleine bloeding of een grote levensbedreigende bloeding die resulteert in hemodynamisch compromis. Patiënten kunnen zich presenteren met melaena (donkere plakkerige feces met gedeeltelijk verteerd bloed) of openlijke bloeding in de ontlasting. Bij kleinere fistels met langzame, lichte bloedingen kunnen patiënten malaise of ischemie van de onderste ledematen vertonen als gevolg van een verminderde bloedstroom uit de aortabloeding. Andere presentaties omvatten hematemese zoals in dit geval voorkwam.
De diagnose van deze fistels kan moeilijk zijn, afhankelijk van de oorzaak, de grootte en de locatie van de fistel. Bij een stabiele patiënt kunnen endoscopische exploratie of CT-angiografie eerstelijnsopties voor diagnose zijn. Diagnose bij hemodynamisch instabiele patiënten is echter meer tijdkritisch en kan laparotomie vereisen, evenals stabilisatie met bloedtransfusies.
