U heeft nog geen producten in uw winkelwagen.
Klinische geschiedenis:
Een 44-jarige man had een huidlaesie op zijn rug die langzaam groeide. Bij de melding op de spoedeisende hulp, enkele jaren later, klaagde hij over botpijn en had hij hepatomegalie en een pleurale effusie. Hij stierf kort daarna.
Aandoening:
Het monster is een lus van de dunne darm die is gemonteerd om het mesenterium weer te geven, dat talrijke kleine donkerbruine, omlijnde knobbeltjes bevat, variërend van speldenkopgrootte tot ongeveer 1 cm in diameter. Histologie bevestigde de diagnose van gemetastaseerd melanoom.
Verdere informatie:
De meest voorkomende vorm van melanoom is huidmelanoom, dat ontstaat uit de pigmentproducerende cellen die bekend staan als melanocyten. Bij vrouwen komen ze het meest voor op de benen, terwijl ze bij mannen meestal op de rug voorkomen. Ongeveer 25% van de melanomen ontstaat uit moedervlekken. Veranderingen in een moedervlek die kunnen wijzen op een melanoom zijn onder meer een toename in grootte, onregelmatige randen, kleurverandering, jeuk of huidzweren.
Huidmelanoom wordt in verband gebracht met blootstelling aan UV-straling in zonlicht of zonnebanken. Andere risicofactoren voor het ontwikkelen van melanoom zijn onder meer een lichte teint, de aanwezigheid van een groot aantal melanocytische naevi (moedervlekken), ernstige zonnebrand als kind en immunosuppressie. Het is goed voor ongeveer 5% van alle diagnoses van huidkanker, maar heeft het hoogste sterftecijfer van alle huidkankers. Melanomen komen meestal voor in aan de zon blootgestelde gebieden als een gepigmenteerde laesie met onregelmatige randen, bonte kleuren, een asymmetrische vorm en die met de tijd evolueert.
Er zijn meerdere mutaties die vaak voorkomen bij melanoom. Verlies van celcycluscontrolegen door mutatie in CDKN2A-gen. Mutaties in pro-groei signaleringsroutes, zoals BRAF- en PI3K-mutaties, worden vaak gezien in melanomen, evenals mutaties die telomerase activeren, zoals het TERT-gen. Erkenning dat melanoomantigenen de immuunresponsen van de gastheer activeren, heeft geleid tot veelbelovende immunotherapie, die de T-celidentificatie van deze antigenen door de gastheer verbetert.
