Fotovoltaïsch Systeem Experiment I

Productomschrijving

Doel: vastleggen van de karakteristieken van een fotovoltaïsche module (zonnecel) als functie van de lichtsterkte

Een fotovoltaïsch systeem zet lichtenergie van zonlicht om in elektrische energie. Hiervoor worden zonnecellen gebruikt die bijvoorbeeld bestaan ​​uit geschikt gedoteerd silicium en dus overeenkomen met een opgeschaalde fotodiode. Licht dat door de zonnecel wordt geabsorbeerd, maakt ladingsdragers vrij van hun kristalbindingen, wat resulteert in een foto-elektrische stroom die tegen de voorwaartse richting van de pn-overgang in vloeit. Het is de diodestroom van de zonnecel die de stroomuitvoer beperkt tot een externe belasting.

Bij de zogenaamde nullast- of rustspanning UOC bereikt deze stroom een ​​nulwaarde omdat de foto-elektrische stroom en de diodestroom elkaar precies compenseren en pas negatief worden als er een spanning wordt aangelegd die boven de nullastspanning ligt. Wanneer een positief stroombereik is bereikt, kan de zonnecel worden gebruikt als een generator die elektrisch vermogen levert aan een externe belasting. In het experiment worden de spanning-stroomkarakteristieken van deze generator gemeten als functie van het verlichtingsniveau en beschreven met een reeks eenvoudige parameters.

Dit natuurkunde experiment is beschikbaar voor een netspanning van 115 Volt of 230 Volt.

Zie ook het Fotovoltaïsch Systeem Experiment II en Experiment III.