Acute Bacteriële Endocarditis, 3D Print

Productomschrijving

Klinische geschiedenis:

Een 15-jarige jongen met hoesten en sputum kreeg enkele dagen voordat hij in comateuze toestand werd opgenomen heftige koorts en pijn op de borst. Onderzoek onthulde een vroeg diastolische ruis in het aortagebied, dat uitstraalde langs de linker sternale rand. Hij verslechterde zeer snel en stierf, ondanks antibiotica chemotherapie. In bloedkweken groeide Staphylococcus aureus.

Aandoening:

Dit kleine hart toont de linker hartkamer en bijbehorende kleppen. De niet-coronaire knobbel van de aortaklep is verzweerd en geperforeerd en heeft brokkelige vegetaties. Direct onder deze knobbel loopt een perforatie door tot in de rechterboezem net boven de tricuspidalisklep (zie achterzijde preparaat). De andere aortaklepslip is ook verdikt. Dit is een acute bacteriële endocarditis met aortaklepslip en atrioventriculaire perforaties.

Verdere informatie:

Acute bacteriële endocarditis is een vorm van infectieuze endocarditis. Endocarditis als gevolg van schimmelinfecties kan ook voorkomen, hoewel ze zeldzaam zijn. Onder normale omstandigheden is de endotheelbekleding van het hart en de kleppen relatief resistent tegen infectie door de meeste bacteriën of schimmels. Daarom, om infectieuze endocarditis te laten optreden, moet er aanvankelijke schade of letsel aan het endocardiale weefsel zijn. Dit resulteert vaak in aggregatie van bloedplaatjes en fibrine, die vervolgens geïnfecteerd raken, wat resulteert in vegetatievorming (d.w.z. een infectieuze nidus). Staphylococcus aureus is echter zeer virulent en kan soms normale hartkleppen infecteren.

Na de initiële aggregatie van bloedplaatjes en fibrine, is er verdere activering van het coagulatiesysteem via de extrinsieke stollingsroute en initiatie van de ontstekingsreactie via monocyten, wat resulteert in verdere groei van de vegetatie/trombus. De microbiële groei vindt meestal plaats in de fibrinematrix, wat het moeilijk maakt voor de immuunresponsen om de infectie uit te roeien. Een bijkomend probleem is dat deze geïnfecteerde thombi ook embolieën kunnen veroorzaken en verafgelegen infectieplaatsen in kleinere haarvaten (bijvoorbeeld in de nier) kunnen veroorzaken.

Risicofactoren voor het ontwikkelen van een infectieuze endocarditis zijn onder meer hartklepaandoeningen, zoals eerdere reumatische hartaandoeningen, aangeboren hartaandoeningen (bijv. ventrikelseptumdefect of bicuspide aortaklep), prothetische hartkleppen of eerdere invasieve hartprocedures. Antitrombotische medicijnen – b.v. heparine of aspirine – moet mogelijk worden toegediend aan risicopatiënten. De diagnose wordt in eerste instantie gesteld door klinisch onderzoek, gevolgd door pathologie (bloedkweken) en diagnostische beeldvorming. Transthoracale echocardiogram is vaak eerste lijn, gevolgd door transoesofageale echocardiogram. De behandeling omvat antimicrobiële therapie, anticoagulantia en in sommige gecompliceerde gevallen chirurgische ingrepen zoals klepchirurgie.